Η ταυτότητα του Εφήβου στα χέρια μας! Είμαστε Πρότυπο…

• andrioti
• 30/07/2019

Η εφηβεία έχει επικρατήσει να θεωρείται μια «δύσκολη» περίοδος τόσο για τον ίδιο τον έφηβο όσο και για τους γονείς, δασκάλους και γενικότερα την κοινωνική ομάδα. Πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο το οποίο χαρακτηρίζεται από την ανάγκη για προσδιορισμό ταυτότητας και την επιδίωξη της αυτονομίας του νεαρού ατόμου. Στο χαρακτήρα των εφήβων κατά την περίοδο αυτή υπάρχουν ακόμα όλα τα στοιχεία της παιδικής τους ηλικίας τα οποία όμως αρχίζουν να διαπλάθονται προκειμένου να πλησιάσουν την εξωτερική πραγματικότητα όπως τη βλέπει και την αντιμετωπίζει ο ενήλικας. Πολλές αλλαγές συντελούνται λοιπόν αυτήν την περίοδο και πολλά στοιχεία του άμεσου ή/και έμμεσου οικογενειακού και ευρύτερα κοινωνικού περιβάλλοντος όπου δραστηριοποιείται το νεαρό άτομο θα παίξουν το ρόλο τους. Είμαστε εν τέλει τα δικά τους “πρότυπα”;

Βιογραφικό Σημείωμα, Self-branding

• andrioti
• 30/06/2019

Βρίσκεσαι σε αναζήτηση εργασίας, καιρό τώρα, διαβάζεις μια αγγελία που νοιώθεις ότι είναι γραμμένη για εσένα και με σιγουριά στέλνεις το βιογραφικό σου σημείωμα. Περιμένεις με προσδοκία αλλά απάντηση καμιά… και το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται, ώσπου απογοητεύεσαι, ματαιώνεσαι και αναρωτιέσαι «Μα, τι κάνω λάθος;»

Σε δύο κυρίως περιοχές μπορείς ν’ αναζητήσεις τυχόν αστοχίες:

Α. ΤΙ λέει το βιογραφικό σου για εσένα,  ΠΩΣ το λέει και

Β. ΤΙ εικόνα ή/και συναισθήματα δημιουργεί στον αναγνώστη;

Οικογένεια και διαμόρφωση επαγγελματικής ταυτότητας Νέων

• andrioti
• 15/06/2019

Αναρωτηθήκατε ποτέ για τον τρόπο που τα παιδιά σας διαμορφώνουν την επαγγελματική τους ταυτότητα; πρόκειται για μια κοινωνική αλυσιδωτή αντίδραση… Ραγδαίες αλλαγές έλαβαν χώρα σε κάθε εποχή, από την παραδοσιακή κοινωνία έως τη σημερινή εποχή της πληροφορίας και της τρέχουσας οικονομικο-πολιτικής κρίσης. Αυτές όπως είναι κοινωνιολογικά αναμενόμενο επέβαλαν προσαρμογές στο ρόλο της οικογένειας. Έτσι, από την παραδοσιακή «πυρηνική» όπου οι γονείς και κυρίως ο πατέρας έχει την ευθύνη φροντίδας και κοινωνικοποίησης των παιδιών – κάτι που παλιότερα ήταν υπόθεση της ευρύτερης οικογένειας, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι που συνοικούσαν ή γειτνίαζαν με την οικογένεια – παρατηρούμε όλο και συχνότερα  

Υπάρχει κατάλληλη ηλικία για επιλογή επαγγέλματος

• andrioti
• 30/05/2019

Μια ακόμα ακαδημαϊκή χρονιά ολοκληρώθηκε. Σε πολλές οικογένειες, αυτή την περίοδο, με παιδιά στην Α’ ή Β’ λυκείου οι συζητήσεις είναι εστιασμένες σε αποφάσεις και προβληματισμούς, όπως: Τι κατεύθυνση να επιλέξω την επόμενη χρονιά; Τι να σπουδάσω; Μήπως να φύγω για το εξωτερικό; Ναι, αλλά ως «ΧΧΧΧΧΧΧ» θα βρω δουλειά; Και πόσα λεφτά θα βγάζω; Κι από δίπλα, ο μπαμπάς κι η μαμά: “Αχ, παιδάκι μου, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;” Ναι, αλλά υπάρχει κατάλληλη ηλικία για την επιλογή επαγγέλματος;

Τα παιδιά “υποχρεώνονται” να πάρουν κάποιες αποφάσεις σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο γιατί το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι έτσι δομημένο. Όμως, εν τέλει, πόσο ρεαλιστικό είναι να περιμένουμε από τον έφηβο ή την έφηβη των 16, 17 ετών να επιλέξει για τον / την ενήλικα των 30 ή και 40 ετών;

Η οικογένεια καλλιεργεί επαγγελματικές συμπεριφορές;

• andrioti
• 15/05/2019

Όλοι, με κάποιο τρόπο επιλέξαμε ένα επάγγελμα – αυτό που ασκούμε σήμερα – ή μια σειρά επαγγελμάτων από το παρελθόν μέχρι σήμερα… και σίγουρα δεν έχουμε αναρωτηθεί πως φτάσαμε σε αυτή την επιλογή. Υπάρχουν θεωρίες πολλές που ερμηνεύουν αυτή τη διαδικασία για τις επαγγελματικές συμπεριφορές. Όπως και να’ χει πρόκειται για μια πορεία που περνά από συγκεκριμένα στάδια (θεωρία “των χαρακτηριστικών και παραγόντων” του Parson):

Unique Days – Unique Experience

• andrioti
• 28/05/2018

Δύο Parent Sessions συντονίσαμε εχθές 27/5 στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο πλαίσιο των Unique Days 2018.
Καθηλωτική συζήτηση και προβληματισμοί! Τι μάθαμε: Οι Γονείς αγαπούν, νοιάζονται, μεριμνούν… Προσοχή, όμως, να μην γίνεται το ενδιαφέρον περιορισμός και αγωνία στην ζωή και τα όνειρα των παιδιών τους.
Μεγαλώνουμε ώριμους ενήλικες αν τους μάθουμε να βάζουν στόχους, να τους πλαισιώνουν με τις δεξιότητες & ικανότητές τους, τα ταλέντα τους, τις αξίες τους, με βιώσιμα πλάνα δράσης και δεσμεύονται στην υλοποίησή τους. Αν κατανοήσουν ότι και η αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού, αρκεί 5 φορές να πέφτουν και 6 να σηκώνονται. Ιδανικό θα ήταν, ως γονείς, να βρισκόμαστε πάντα δίπλα τους να τους προτείνουμε το χέρι για να στηριχθούν, αλλά επειδή αυτό δεν είναι ρεαλιστικό να συμβεί, αρκεί να τους καλλιεργήσουμε τη δύναμη να το κάνουν μόνοι τους, σήμερα και για την υπόλοιπη ζωή τους!